|
Tiel dormu, Konopion, kiel nun min kuŝi vi lasas tie ĉi sur la malvarma sojlo de via buduar', tiel dormu, senindulga, kiel vi la amanton lulas, eĉ en sonĝo ne renkontu indulgeman animon, ĉar min kompatas la najbaroj, sed eĉ sonĝe vi ne kompatas. Vi memoros tion foje, kiam grizos via harar'. |